Έτσι πήγα στην Αδριανού

Ήταν Ιούνιος του 1922 , ο επτάχρονος Στεριανός Τσακίρης χωρίς κανείς να τον προσέξει ,τρύπωσε πάνω στη φορτωμένη βοδάμαξα και κρύφτηκε καλά κάτω από τα στρωσίδια .
-Κείνα τα χρόνια o κόσμος καταγίνονταν  με τα γεμίσια (οπωροφόρα δέντρα ) μα απίδια ήταν αυτά, μα ζιωρνταλα ( βερίκοκα ),μα κυδώνια . Το χωριό είχε πολλά δέντρα αμπολιασμενα σ΄όλο το μεριά .
Έρχονταν έμποροι Ορτακινοί και τα αγόραζαν ή από το δέντρο ή τα μάζευε ο νοικοκύρης και τα πήγαινε.
Όλα τα χωριά γύρω από το Ορτάκιο είχαν γεμίσια (οπωροφόρα δέντρα ) Μπεχτεδες , Πλαβού , Λίτσιτα......

 Η οικογένεια  εκείνη τη μέρα είχε μαζέψει από το πρωί τα σχεδόν ώριμα αχλάδια από τα  δέντρα που ήταν διάσπαρτα στα κτήματα και είχαν αρχίσει σιγά σιγά να ωριμάζουν . 

Μάζευαν όλοι μικροί μεγάλοι με προσοχή να μην τα χτυπήσουν , έστρωναν στρωσίδια πάνω στο αμάξι και φύλλα καρυδιάς πάνω σ'αυτα τοποθετούσαν τα αχλάδια το ένα δίπλα στο άλλο .
Μόλις ολοκληρωνόταν η μια στρώση με φρούτα τα σκέπαζαν πάλι με καρυδόφυλλο και ξανάβαζαν αχλάδια μέχρι να γεμίσει η άμαξα .
Τα αχλάδια μοσχοβολουσαν φρέσκα και αραδιασμένα πάνω στ'αμάξι όλα φαινόταν έτοιμα .

 - Θα τα πάμε στην Αδριανού , αν ξεκινήσουμε γρήγορα , αύριο πρωί-πρωί θα τα δώσουμε στο τσαρσί ( σκεπαστή αγορά )
Έτσι ξεκίνησε το φορτωμένο αμάξι για την Αδριανούπολη , οδηγός ήταν ο θείος του ο Γιώργης Αποστολακουδης .
Μετά από ώρα φανερώθηκε το παιδί , ειδοποίησαν με έναν συχωριανό που πήγαινε στο χωριό ότι ο Στεριανός ήταν μαζί με το θείο του για να μην ανησυχούν οι γονείς του .
-Έτσι πήγα στην Αδριανού και στο τσαρσί πουλήσαμε τα απίδια με τον νταή Γιώρη .
Όταν τη δεκαετία του ΄80 ξαναπήγε '' το τσαρσί ήταν όπως το θυμήθηκα τότε έναν καιρό ''