Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Ίλαρχος Σταθάτος Γεώργιος



Ο Γεώργιος Σταθάτος απόστρατος αξιωματικός, στο βαθμό του αντισυνταγματάρχη.
Ο Γεώργιος Σταθάτος με καταγωγή από το χωριό Κόμαρα Ορεστιάδας, ήταν φιλοβενιζελικός αξιωματικός, που αποτάχθηκε το 1935 μετά την αποτυχία του βενιζελικού κινήματος.Σπούδασε στο γυμνάσιο Ανδιανουπολης ,ακολούθως στη σχολή Ευελπίδων στην Αθήνα .
Ήταν ήρωας του Αλβανικού Έπους και της Εθνικής Αντίστασης στην Κατοχή .
   

    Στη Γερμανική κατοχή στο Τζιαντί ντερέ οργανώθηκε το πρώτο στρατηγείο αντίστασης κατά των Γερμανών με διοικητή τον ίλαρχο Σταθάτο, ανάμεσα στους αντάρτες υπήρξαν και πολλοί άντρες του χωριού μας. Μετά από έφοδο των Γερμανών οι αντιστασιακοί υποχώρησαν σε πιο δύσβατες περιοχές και συγκεκριμένα στη Γκίμπραινα της Δαδιάς.  
    *Γκύμπραινα, είναι η περιοχή των ανατολικών υπωρειών της Ροδόπης, που εισχωρούν στον νομό Έβρου και διαθέτουν φυσικά οχυρωμένες τοποθεσίες και πυκνά δάση κατάλληλα για λημέρια ανταρτών, όπως συνέβη κατά τη διάρκεια της Εθνικής Αντίστασης.

  (Μαρτυρίες κατοίκων Βρυσικών)
   
   Όταν καταλήφθηκε ο Έβρος από τους Γερμανούς πέρασε κρυφά στην Τουρκία για να καταφύγει στη Μέση Ανατολή. Έλαβε όμως καθ’ οδόν εντολή από την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου να επιστρέψει στον Έβρο και να οργανώσει εθνικό αντάρτικο. Και παρά το γεγονός ότι έδειξε κατανόηση και διάθεση συνεργασίας με τους αριστερούς αντάρτες, υπήρξε θύμα του καπετάν Οδυσσέα. 
  
   Στις 23 Δεκεμβρίου 1943, τον σκότωσαν Έλληνες διαφωνούντες μετά από βασανιστήρια.
 «Έγιναν ορισμένες εκτελέσεις αδικαιολόγητες στη συνείδηση του λαού, με αναπόδειχτες κατηγορίες. Ακόμα και εκτελέσεις από προσωπικούς λόγους» γράφει ο Βαγγέλης Κασάπης (τόμος Β. σελ. 116).
Και συνεχίζει στη σελίδα 117: «Μέσα στο κλίμα αυτό και δίχως κανένα συγκεκριμένο στοιχείο, μόνο με κάτι ανεύθυνες πληροφορίες του Κώστα προς τον Οδυσσέα, ότι τάχα ο Σταθάτος στο κόσμο των περιοχών που επηρεάζει καταφέρεται κρυφά εναντίον μας, φτάνουμε παραμονες Χριστουγέννων 1943, στην εκτέλεση του Σταθάτου. Ο Σταθάτος πιάστηκε και εκτελέστηκε μαζί με τον Πορτοκαλλίδη και άλλους εννιά».

Τον αείμνηστο Σταθάτο, σκότωσε ο ΕΛΑΣ με καπετάνιο τον Οδυσσέα. Τον Οδυσσέα εξετέλεσαν αργότερα οι συναγωνιστές του με απόφαση ανταρτοδικείου, λόγω των αδικαιολόγητων εγκλημάτων του στον νομό Έβρου ..https://www.blogger.com/profile/08819043200704021307?authuser=0
    
Η προτομή του κοσμεί εδώ και χρόνια , τον κεντρικό δρόμο της Νέας Ορεστιάδας .

    Άμεση και συγγενική ήταν η σχέση με τη Μηλιά και ειδικότερα με τη γενεά Τσακίρη του αντισυνταγματάρχη Γεωργίου Σταθάτου .

  ΄΄Ο Γεώργιος Σταθάτος καταγόταν από τα Κόμαρα από το γένος Μπόϊντ-ογλου από την πλευρά του πατέρα του , άλλαξε όμως το επίθετό του ουσιαστικά μεταφράζοντάς το στα ελληνικά (Μπόϊντ-ογλου θα πει στάρι -στάχυ στα τούρκικα ). Η μητέρα του προερχόταν από την οικογένεια Δολαπσή από το Θεραπειό και ήταν αδελφή της Αγγελικής Δολαπσή μητέρας του Συμεών και Γεωργίου Τσακίρη στη Μηλιά .
   ΄΄Μας επισκέπτονταν πολλές φορές , ήταν αξιωματικός του ελληνικού στρατού . Ερχόταν καβαλάρης σε ένα άσπρο άλογο , ξεπεζευε στο σπίτι μας για να μας δει τι κάνουμε ....
Πηγαίναμε και μεις στα Κόμαρα στο σπίτι τους , στο πανηγύρι κάθε φορά ...΄΄ (Μαρτυρία Τσακίρη Στεργιανού)

























Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου 2011

H Mητρόπολη Λιτίτζης


Xριστιανισμός: H Mητρόπολη Λιτίτζης αναφέρεται σε notitia του 1400 ως αποσπασθείσα από τη μητρόπολη Φιλιππουπόλεως (NB0045, σελ. 418.). Eξαφανίζεται έκτοτε περιελθούσα εις τάξιν πατριαρχικής εξαρχίας (NB0073, σελ. 192-193) ως τις 7 Φεβρουαρίου 1652, οπότε και αναγορεύεται σε Aρχιεπισκοπή και εκλέγεται ως πρώτος Aρχιεπίσκοπος ο πρωτοσύγγελος Διδυμοτείχου (NB0064, αρ. 662). Aναφέρεται από τον Ricaut ("Lititza a quelque distance d' Andrinople", NB0071, σελ. 98) και από τον Smith ("Lititzae", NB0070, σελ. 64) στα τέλη του 17ου αιώνα. Σε notitia του 1690 αναφέρεται ο Aρχιεπίσκοπος Λιτίτζης Παγκράτιος ως προσφωνούμενος "ιερώτατος" και η Λίτιτζα ακολουθεί δεύτερη -μετά την Προκόννησο- στην τάξη πρωτοκαθεδρίας των Aρχιεπισκοπών (NB0047, σελ. 472). Tα ίδια αναφέρει και ο Fabricius (NB0048, σελ. 489) και ο Xρύσανθος Iεροσολύμων στο Συνταγμάτιό του στα 1715 (NB0049, σελ. 74). Σε notitia του 1725/1731, αναφέρεται ως Λιτίτζης ο Mεθόδιος, του οποίου καθέδρα είναι "το Oρτάκιογι" (Oρτάκιοϊ, σήμερα Ivajlovgrad στη Bουλγαρία (NB0050, σελ. 319)). Στα 1759, ο "Λητίτζης" επιβαρύνεται με 4000 άσπρα υπέρ της μεγάλης του Γένους Σχολής (σχετικά υψηλό ποσό, αφού η Aδριανούπολη και η Θεσσαλονίκη έδωσαν 6000 άσπρα : NB0052, σελ. 236- 238).

H περιοχή Λιτίτζης αναφέρεται ως περιοχή υπαγομένη στον Πατριάρχη Kων/πόλεως και στα πατριαρχικά βεράτια του 1757 ("Ilidja" : NB0051, σελ. 183), του 1835 ("Λέντζης Γαλός" [sic] : NB0053, σελ 258), 1860 (NB0056, 3, σελ. 2741) και 1901 (NB0046, σελ. 67). Σύμφωνα με το Συνταγμάτιο του 1855, ο Λιτίτζης αναφέρεται ως πρώτος τη τάξει Aρχιεπίσκοπος, προσφωνούμενος "ιερώτατος" (NB0054, 5, σελ. 521), ενώ σ' αυτό του 1862 (NB0043, 3, σελ. 542) φαίνεται να είναι ήδη Mητροπολίτης (" ΠΓ' : ο Λιτίτζης (αρχιεπίσκοπος) και Yπέρτιμος". Bλ. και NB0072). Στα τέλη του 19ου αιώνα, πρέπει να κατελάμβανε την 69η θέση στο Συνταγμάτιο (NB0055, σελ. 670). Kατά M. I. Γεδεών (NB0072), η Mητρόπολη Λιτίτζης εξηφανίσθη μετά το 1922 και τελευταίος της μητροπολίτης ήταν ο Nικόδημος.

 Σύμφωνα με τις συνθήκες των Σεβρών και κυρίως της Λωζάννης, στην Eλλάδα περιήλθε ένα μικρό τμήμα της εκκλησιαστικής επαρχίας Λιτίτζης, το οποίο υπήχθη στη Mητρόπολη Διδυμοτείχου και Oρεστιάδος. Tο τμήμα αυτό περιελάμβανε τα εξής έξ πατριαρχικά αποκλειστικά χωριά : Aλεποχώρι (Tιλκί- κιοϊ), Tσαούς- κιοϊ (Zώνη), Δογαντζί, Πεχλιβάν Tσαϊρ ? (Παλαίστρα), Kαραϊκ ? και Γκ....? (NB0034). Tο υπόλοιπο τμήμα (το και μεγαλύτερο της επαρχίας Λιτίτζης, το οποίο περιελάμβανε τους καζάδες Eγρί- Δερέ και Σουλτάν- Γερί του Σαντζακιού Γκιουμουλτζίνας, καθώς και το μεγαλύτερο τμήμα (το Δυτικό) του καζά Oρτάκιοϊ και ένα μικρό τμήμα του καζά Mουσταφά- Πασά (χωριό εξαρχικό ονόματι Kοτσάς) του Σαντζακιού Aδριανουπόλεως) δόθηκε στη Bουλγαρία με τις συνθήκες του 1913 (Bουκουρεστίου), 1915 (Kων/πόλεως) και 1919 (Nεϊγύ). Tο μη περιελθόν στην Eλλάδα τμήμα περιελάμβανε τουλάχιστον δέκα πατριαρχικά χωριά και δύο πατριαρχικά μοναστήρια, έναντι τεσσάρων εξαρχικών χωριών.

 Η διαλυμένη Αρχιεπισκοπή (άλλοτε επισκοπή, μητρόπολη) της Λιτίτζης βρισκόταν
στην Θράκη και υπαγόταν στην Μητρόπολη της Φιλιππουπόλεως. Βλ. Ιωάννης

Αναστασίου, «Βιβλιογραφία των Επισκοπικών Καταλόγων του Πατριαρχείου της

Κωνσταντινουπόλεως και της Εκκλησίας της Ελλάδος»,





Συγγραφέας: Παρασκευάς Kονόρτας



Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου